Het was een warme voorjaarsdag in Mei. Ik was bezig met wat huishoudelijke taken in mijn huis en dacht aan de avond die komen ging. Ik werd namelijk verwacht op een verjaardagsfeest waar ik helemaal geen zin in had. Weg blijven was niet echt een optie, het was namelijk de verjaardag van mijn toenmalige vriendinnetje, of misschien kan ik beter zeggen scharreltje. Voor mij in ieder geval, de mening van de dame in kwestie was totaal anders. Dat was ook de reden waarom ik eigenlijk niet naar dat feestje wilde gaan. Allemaal familie en vrienden waar je aan voorgesteld gaat worden en in je achterhoofd al weten wat ik jullie nu ga vertellen.

De dame in kwestie had ik via internet leren kennen. We hadden na wat berichtjes over en weer afgesproken elkaar te ontmoeten. Ik zag haar van een afstand op de afgesproken plek staan en had nou niet echt het gevoel en idee dat dit wel eens iets zou kunnen worden. Toch draaide ik niet om en als je dit verhaal uitgelezen hebt dan begrijp je dat ik daar nog steeds heel erg blij om ben. We hadden een gezellige avond en van het een kwam het ander….vul zelf maar in…. We spraken nog een paar keer af maar het was leuk en voor mij niets meer dan dat. Voor de dame in kwestie lag dat net even anders, die was helemaal hoteldebotel. “Dat gaat niet goed” dacht ik, terwijl ik toch altijd duidelijk was geweest over mijn gevoelens, of eigenlijk de beperkte aanwezigheid van die goede fijne gevoelens die bij de liefde horen. En net op de dag dat ik de ballen had om haar te vertellen dat het beter zou zijn dat we elkaar niet meer zouden zien, nodigde ze me uit voor haar 30e verjaardagsfeest. Dat werd groots gevierd, twee weken later in een afgehuurd zaaltje. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen de relatie te verbreken en dacht. Die twee weken dat trek ik nog wel. (sukkel)

Twee weken later reed ik naar Eindhoven en liep de zaal binnen waar het feest plaats vond. De hele familie en vriendenclub was al aanwezig. De stemming zat er al stevig in gezien de oorverdovende stilte toen ik binnenkwam en rondkeek naar de tafeltjes met eikenhouten stoelen en Perzische kleedjes op de tafels bevolkt door mensen die daar prima bij paste. Als een trofee werd ik aan iedereen voorgesteld. Na een uurtje ging ik aan de bar staan en maakte een praatje met ‘schoonvader’. Ondertussen bedacht ik me hoe ik zo snel mogelijk weer kon verdwijnen.
En toen, toen gebeurde er iets wat mijn leven totaal veranderde. De deur ging open en daar was ze. Wat een verschijning, die ogen die uitstraling, yeeehaaaa. Wat een waanzinnig mooie vrouw. Maar vrijwel gelijktijdig zegt een stemmetje in mijn hoofd: Zo’n vrouw heeft natuurlijk al een perfecte relatie met een perfecte kerel en een perfect leventje. Maar dit stemmetje werd snel het zwijgen opgelegd door de woorden van de vader van de scharrel. “Zag je die vrouw die net binnenkwam? Dat is een vriendin van mijn dochter. Maar ze heeft het wat moeilijk op dit moment. Ze zit namelijk midden in een scheiding”. Ik kon het natuurlijk niet laten merken maar mijn hart sloeg minsten vier slagen over en van binnen riep ik: Yeah baby!!!!
Maar geloof me, niets is zo feilloos als de voelsprieten van een vrouw als het om concurrentie gaat. Aan iedereen was ik voorgesteld maar niet aan haar. Na een goed uur was ik er eindelijk in geslaagd mij los te weken van de scharrel om daarna zo onopvallend mogelijk aan te schuiven bij de tafel waar ook deze waanzinnige dame stond. En met al mijn fantasie en creativiteit was de eerste zin die uit mijn mond kwam: “Ken ik jou niet ergens van?” Ze lachte naar me en antwoorde: “Ja hoor, ik weet waar wij elkaar van kennen” Toen kon ik er maar niet achter komen waarvan dat dan was maar nu weet ik beter. We raakten in een mooi gesprek en ik was hard bezig al mijn verkoopkwaliteit in te zetten om een goede indruk achter te laten. Gelukkig kwam ik er snel achter dat gewoon mezelf zijn meer dan goed was. Ik weet niet meer wat we allemaal besproken hebben, wel herinner ik me nog de blikken en het gehang van de scharrel.
Tot het moment dat ik me realiseerde dat ik tot over mijn oren verliefd was geworden. Love at first sight. BAM. Maar hoe zorg ik er nu voor dat ik haar later weer spreek en zie? Gelukkig kwam de dame zelf met de oplossing. “Geef me je telefoonnummer eens, ik heb net leren sms-en en als je mij jouw nummer geeft dan stuur ik je de tip van de dag” Ik heb nog nooit zo snel mijn nummer op een papiertje gezet. Daarna vertrok ze en kon ik niet wachten op de volgende dag.

Vanaf het moment dat ik wakker werd keek ik elke 5 minuten op mijn telefoon om te kijken of ik al een sms van haar ontvangen had. Dat hield ik zo vol tot het begin van die middag. Ik wilde zo graag contact, al was het dan maar via sms dus ik verzamelde een beetje moed bij elkaar en stuurde haar: Waar blijft mijn tip van de dag? Een paar weken later en minstens 300 sms berichten verder hadden we eindelijk de moed gevonden om af te spreken. We hadden afgesproken bij Het Oude Meer, een ven in de bossen van Son en Breugel.
Het ging eindelijk gebeuren, we gaan elkaar weer zien. Maar zijn de gevoelens die ik heb wel wederzijds, wat nou als dat niet zo is? Ik parkeerde mijn auto en liep richting het Oude Meer kijkend of ik haar al zag staan. En plotseling zag ik haar: Bonk, Bonk, Bonk mijn hart ging tekeer. Ze was nog mooier als de eerste keer dat ik haar zag. We gingen zitten aan de waterkant en begonnen te praten en te praten. Ik heb geen idee meer waar het allemaal over ging. Ik werd me wel steeds bewuster van de enorme lading energie die aan het opbouwen was, zo’n kriebelende bijna onhoudbare spanning. En steeds bleef die onzekerheid: is het nu wederzijds, terwijl we beide precies voelde wat er met ons aan de hand was. Mijn hoofd was door de felle zon inmiddels net zo rood geworden als mijn shirt. Had ik het daarom zo warm of kwam het door het hoogtepunt van de spanning waarbij ik deze heerlijke vrouw bijna wilde bespringen? Gelukkig kwam ze met het voorstel om even verder te wandelen. Top idee. Mijn gevoelens werden er niet rustiger door, sterker nog, bij elke stap die we namen leek het wel of er nog een schepje aantrekkelijke spanning bovenop werd gegooid. Tot we aankwamen bij een grote eikenboom die met zijn grote takken een dak vormde boven het paadje waar we liepen. We hielden op met lopen en keken elkaar aan. Ik keek diep in die mooie bruine ogen en het voelde alsof ik door een magneet gegrepen werd. Nog een snelle blik in haar ogen en toen ontmoeten onze lippen elkaar. Er zijn heel veel liedjes geschreven over wat ik toen voelde. Dit was de meest intense, heerlijk, liefdevolle en bevrijdende kus die ik ooit heb ervaren. Ik krijg het nog warm als ik eraan terug denk.

Ik heb ons verhaal natuurlijk vaker verteld maar bij iedere keer dat ik het vertel of schrijf weet ik zeker dat ik net als nu een schittering in mijn ogen krijg vergezeld van een grote glimlach. We hebben meer dan een jaar gestraald alsof we net een week verliefd waren en heerlijk genoten van de roze wolk waar we op zaten. En van elkaar genieten dat doen we nog steeds. Lieve Sandra, lekkerding, mijn heksje, mijn koningin, ruim twaalf jaar later ben ik nog steeds zo enorm dankbaar met jou in mijn leven. Nog nooit ben ik zo vrij en mezelf geweest als bij jou. Wat is het toch heerlijk om echte liefde te mogen ervaren. Dat gun je echt iedereen!

P.S. Inmiddels weet ik ook waar we elkaar van kenden tijdens de eerste ontmoeting. Ga ik vast nog wel een keer over schrijven in de toekomst.