Ken je die nog, de sul uit De grote meneer Kaktus show van vroeger? Maar zijn uitspraak: kweetniet, was zo sullig nog niet volgens mij. Iedereen die mij kent weet dat ik een discussie niet snel uit de weg zal gaan. Waarom, ik houd ervan om mensen uit te dagen, na te denken over wat ze zeggen en waarom. Het gaat me minder om het gelijk krijgen of hebben. Ik kan er ook niks aan doen dat ik het vaak beter weet…..

Natuurlijk weet ik het niet vaak beter. Sterker nog, ieder heeft op zijn of haar manier gelijk. Tenminste, als ze niet praten als kip zonder kop. Als ze de klok hebben horen luiden maar geen flauw idee hebben waar de klepel hangt. Soms is het dan gewoon beter om te zeggen, kweetniet. Daar verdien je in mijn ogen meer respect door dan te praten over dingen waar je niet voldoende informatie over hebt. Ik herinner me nog heel goed een aantal zakelijke meetings met een club jonge enthousiaste mensen bij een bedrijf waar ik werkte. De ongeleide passie sprong er overal vanaf. Iedereen wilde het op haar of zijn manier goed doen. Niet voor zichzelf maar voor het bedrijf. Prachtig om te zien, maar enorm lastig te kanaliseren zonder die mooie passie volledig de kop in te drukken.

Wat een leerzame periode was dat. Proberen beleid te maken, visie te creëren, strategie uit te zetten op basis van de informatie die je ter beschikking krijgt. Wat mij vooral duidelijk werd is dat je niet zomaar aan kunt nemen dat alles klopt wat je verteld wordt. Dat je toch echt zelf op zoek moet gaan naar informatie en feitelijkheden. Vooral in een bedrijf waar meer vanuit intuïtie en gevoel wordt gewerkt en minder gekeken wordt naar de feitelijkheden. Overigens was dat wel één van de redenen waarom ik begon bij dit bedrijf. Ik wilde de balans brengen tussen dit mooie gevoelswerken en harde feitelijkheden en processen. Ik herinner me een belangrijke meeting over de Privacy wetgeving en wat de consequenties voor ons bedrijf waren. Allerlei stellingen en meningen vlogen over tafel. De dagen daarvoor had ik mezelf door ons advocatenkantoor laten informeren over de nieuwe regelgeving. Daarnaast raadpleegde ik de algemene voorwaarden van onze concurrenten en las ik beschikbare informatie op internet. Helaas was ik de enige die de moeite had genomen om dat te doen, zo bleek uit de argumenten die ik aanhoorde. Ik herinner me de discussie om de vergader tafel nog goed, maar wat ik uiteindelijk ter tafel bracht was een goede les voor alle aanwezigen. Dat bleek wel bij mijn afscheid bij het bedrijf waar ik een trui kreeg met een paar van mijn “beruchte” uitspraken. Eén daarvan was: Ter zake deskundig! In de bewuste meeting was mijn antwoord op een stelling die totaal niet klopte: Ik wil met iedereen discussiëren over zaken, maar zorg eerst dat je ter zake deskundig bent en anders houdt je gewoon je mond!

En dat is mijn tip voor iedereen die wil meepraten, voor iedereen die ergens iets wil bereiken. Of het nu zakelijk of privé is. Zorg dat je voldoende informatie hebt zodat je weet waar het over gaat. Maar zorg vooral dat je weet dat de informatie klopt en dat je deze gehaald hebt bij mensen die ter zake deskundig zijn. En gebruik informatie gepast. Soms is het handig dingen te weten maar er over te zwijgen. Dat geeft je weer inzicht in mensen die er over praten. Vaak kom je er dan achter dat ze vooral goed en veel kunnen praten maar echt niet weten waar ze het over hebben. Geloof me, het kost misschien wat meer tijd en moeite maar met kennis weet je zeker dat je sommige mooie kansen niet aan je voorbij laat gaan.

Inspiratie voor dit stukje kwam uit de volgende post op internet: http://ow.ly/i/7Fazg/original