De wekker gaat. Ik draai me op mijn rug en laat mijn lijf en gedachten rustig loskomen van de dromenwereld waar ze een minuut geleden nog in verkeerden. Ik probeer nog even terug te denken aan mijn droombelevenissen maar zonder resultaat. De dagelijkse werkelijkheid heeft de controle over mijn brein al overgenomen, de weg naar dromenland is afgesloten voor nu.
Het is veel te lang geleden dat ik wat onderhoud aan mijn lijf en geest gepleegd heb bedenk ik me. Even een ontbijtje en dan naar de sportschool. Ik laat mijn voeten uit bed glijden en rommel wat door de kledingkast om mijn sportoutfit bij elkaar te graaien. Even naar de badkamer om op te frissen en dan naar beneden voor een heerlijk bakje koffie, een boterham en het nieuws. Een uurtje later ben ik op weg naar de sportschool. Flesje water, handdoekje en in gedachte al een idee over de bijna noodzakelijke muziek die ik af ga spelen tijdens de work-out.

De dame achter de balie groet me vriendelijk bij binnenkomst. Ik groet vriendelijk terug en kijk vast in de richting van de crosstrainers. Een super apparaat om de warming up te doen en er zijn er genoeg vrij. Ik kleed me om en nadat alles veilig is opgeborgen in een kluisje pak ik mijn telefoon en selecteer een stevig muziekje. Oortjes gaan in, volume hard genoeg zodat de flauwe muziek die door de sportschool klinkt niet meer te horen is, en aan de slag. Rustig begin ik te bewegen, geen pijntjes of iets dergelijks, das prettig, want dat betekend dat ik er gewoon tegenaan kan. Ik voer het tempo ietsjes op zodat ik een lekker ritme te pakken heb en werp een blik op de televisieschermen die voor me hangen. Geen van de vijf schermen bied iets wat past bij de muziek die mijn oren en geest vult dus ik staar wat wezenloos naar een poster recht voor me. Geen idee wat er op staat, als ik er nu aan denk. Dan wordt ik door een hoge toon uit mijn mini trance gehaald. Op het schermpje van mijn crosstrainer staat te lezen: Cooling down. Ik verlaag het tempo en kijk meteen even naar mijn hartslag. Dat valt nog niet tegen, ben benieuwd hoe snel die weer omlaag gaat. Vijf minuten later hoor ik een zelfde hoge toon en is de warming up gedaan.

Mijn benen voelen goed, daarom besluit ik die eerst maar even onder handen te nemen. Tussen de oefeningen door kijk ik rond in de sportschool en zie de bekende gezichten van medesporters die ik vaker tegen kom op dit tijdstip. Rond de balie van de sportschool verzamelt zich een groep vrouwen in alle soorten en maten om zich te melden voor een groepsles. Eén voor één verdwijnen ze in een hok waar via een groot beeldscherm een instructeur de dames een half uur lang onder handen zal nemen. Altijd grappig om de rode bijna stomende hoofdjes te zien als ze de ruimte weer verlaten. Gelijktijdig denk ik dan: Wat een stinkhok zal dat zijn als er zo’n 15 man staat te dampen van het zweet… maar dat terzijde. Voor mij is het tijd geworden mijn laatste oefening te gaan doen. Traditioneel zijn dat mijn buikspieren. Heerlijk doorgaan tot ik door het verzuren van de spieren niet meer verder kan, even een minuutje rust en nog een keer.Dan naar de loopband voor een cooling down. Meestal een kwartiertje in versnelde maar relaxte pas met een lichte helling. Ik stel het apparaat in en begin de wandeling. Binnen een minuut ben ik verdwenen in mijn eigen wereld. Ondersteund door de muziek op mijn oren passeren allerlei gedachten de revue. Herinneringen, gezin, liefde, seks, toekomstplannen, werk, vakanties. Bizar wat je in vijftien minuten allemaal door je heen kan laten gaan. Ik word weer uit mijn sportieve meditatie gehaald door het hoge geluid van de loopband die me verteld dat de tijd om is. Voor de derde keer die ochtend landt ik weer in de realiteit. Ik haal mijn spullen uit mijn kluisje en kleed me om.

Onderweg naar huis bedenk ik me hoe heerlijk het is dat ik de mogelijkheid heb om te sporten, zonder beperkingen. Ik bedenk me hoe bijzonder het is dat ik mijn gedachten de vrije loop kan laten tijdens één van mijn favoriete bezigheden. Wat een bevoorrecht mens ben ik dat ik de mogelijkheid heb om op deze manier mijn batterijtje weer op te laden. Een gevoel van geluk komt over me heen. Glimlachend en dankbaar vervolg ik mijn weg naar huis. Een thuis, met mensen van wie ik hou en die van mij houden. Over geluk gesproken!